Miss Fridrikson miała być miniaturowym królikiem. Broń Boże nie dlatego, że postanowił tak Stwórca, ale dlatego, że życzeniem urodzinowym Fasolki było posiadanie takiego zwierzaczka. Swojego zwierzaczka. Objeździliśmy kilka sklepów zoologicznych i akurat w tym momencie, choć zawsze króliczków jest masa, nie było żadnego do kupienia. Za to spotkaliśmy Miss Fridrikson, która reprezentowała sobą cały wachlarz pociesznych zachowań, niewyobrażalnych wariacji i ufności dla ludzi. Zresztą w sklepie podbiła serca wszystkich pracujących tam dziewcząt, które bawiły się z nią i nosiły na rękach. Do nas też nie miała żadnych zastrzeżeń, zresztą - jak to fretkę - rozpierała ją energia i chęć do zabawy, więc zaczęły się figle. Choć nie planowaliśmy nowej przyjaciółki fretki, to przyjaciółka fretka zamieszkała z nami.
Na początku notorycznie próbowała odgryźć nam palce u stóp, ale jej przeszło. Teraz interesuje ją tylko totalna demolka, a ze sobą pozwoli zrobić wszystko: obciąć pazurki, wyczyścić uszka, przytulić.
Zośka nie była przesadnie zbulwersowana przybyciem Miss Fridrikson. Może dlatego, że nie przyszło do domu duże zwierzę, a może dlatego, że miało ciekawy zapach, albo dlatego, że Zośka - mając swoje lata - okazała wyższość żółtodziobowi? Spokój Zośki wynikał też pewnie stąd, że Miss Fridrikson, choć zwinna, szybka i potrafiąca się wcisnąć w każdą szparę, nie potrafi wleźć zbyt wysoko, o wskakiwaniu nie wspominając, ostatecznie zawsze można palnąć Miss Fridrikson po łbie. Do tego Miss Fridrikson ma swoją klatkę, a Zośka zachowała swoje miejscówki w "górnych rejestrach". Kupiliśmy wprawdzie Miss Fridrikson typową klatkę, ale dość szybko Toluś - z przerobionych dziecinnych mebli Fasolki, plastikowych rur, drewnianych kładek i siatki - zbudował Miss Fridrikson nową posiadłość. I tak sobie siebie mamy od trzech lat.
A wkrótce menażeria miała się powiększyć, gdyż ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz